من أكتر الحاجات اللى لزقت فى دماغى من اول يوم فى معا
المحترمة اسماء نور الدين لما قالت :
(اسال نفسك ليه انت هنا و واصحابك اللى مقدمين معاك مش هنا ) ؟ 
?
اللحظة دى افتكرت الاية دى طبعا احنا مسؤوليتنا عمرها ما هتكون قد مسؤولية سيدنا النبى بس هى جت فى دماغى الايه دى ( إنا سنلقى عليك قولا ثقيلا )
حسيت لحظتها انى مش رايحة #معا عشان خاطرى خالص ولا انى مجرد بنى ادمة مكتئبة عاوزة تخلص من اكتئبها وفشلها وخلاص ولا هو وقت فراغ بقضيه على ما الدراسة تبدء واكمل رحلة فشلى فيها لا خالص .
حسيت ان الناس اللى تعرفنى واللى متعرفنيش لها حق عليا
و أبسط حقوق الناس دى انى لو مش هقدر اقدم ليهم علم انى اعرفهم المكان اللى يتعلموا منه وادلهم على الطريق على انا ما اقدر اعلم غيرى …او انى اكون الدينامو لاى حد هيكسل او تعبان أو مخنوق او حتى نفسيا تعبان بقيت احس اوى انه لا مينفعش تزعلوا أو تشيلوا هم طول ما انا موجودة ، وطول ما فينا نفس لازم نتعب ونسعى ونعافر وربنا قال (انا خلقنا الإنسان فى كبد ) يعنى ربنا خلق لنا فى كل هدف صعوبات ومستنى يشوفنا هنتصرف ازاى ويجازينا عليها مش فاكرين لما امر السيدة مريم وهى بتنجب سيدنا عيسى عليه السلام (هزى اليك بجذع النخل تساقط عليك رطبا جنيا ) يا نهار دى كانت فى اصعب وقت وربنا بيقولها اسعى ، طب احنا يلى صحتنا تمام الحمد لله قاعدين ليه …..طبعا لغيت من دماغى
( لو ، الظروف ، مستحيل ) وحطيت الكلام دا
المؤمن الضعيف يتعلل بالقضاء والقدر
المؤمن القوى يكن هو القضاء والقدر
و ربنا يقدرنى واكون قد المسؤولية الكبيرة اوى دى.